Hondenfokkerij is geen agrarische bezigheid
Een hondenfokkerij op een perceel met de bestemming ‘agrarisch’, dat moet toch kunnen? Daar denkt de rechtbank Overijssel anders over.
Een man fokt op het perceel van een huurwoning bedrijfsmatig honden, wat in is strijd is met het bestemmingsplan. Dit dient hij te beëindigen, anders moet hij een dwangsom van 1.000 euro betalen voor iedere keer dat wordt geconstateerd dat hij ermee doorgaat, met een maximum van 12.000 euro. Het perceel waarop de hondenfokkerij is gevestigd, is eigendom van een vastgoedbedrijf. De hondenfokker verweert zich: het houden van dieren is volgens het bestemmingsplan toegestaan en daarmee ook het vermeerderen van dieren. Bovendien: het gaat hier om het houden van slechts 45 hondjes in de bestaande leegstaande paardenboxen. Daar heeft niemand last van.
Optreden
De voorzieningenrechter (rechtbank Overijssel) wijst erop dat een bestuursorgaan tegen een overtreding van een wettelijk voorschrift moet optreden. Dat is in het algemeen belang. Alleen onder bijzondere omstandigheden kan daarvan worden afgezien, bijvoorbeeld als het onrechtmatige van de overtreding kan worden weggenomen.
Gezelschapsdieren
Op het perceel van de hondenfokkerij mag alleen een agrarisch bedrijf worden uitgeoefend, of er mogen niet-agrarische nevenactiviteiten worden verricht op maximaal 100 m2. In het bestemmingsplan staat geen definitie van ‘agrarisch’. De gemeente mag dan aansluiting zoeken bij het normale spraakgebruik. In de Van Dale is ‘agrarisch’ omschreven als ‘de landbouw betreffend’. Het fokken van honden valt hier niet onder. Honden zijn bedoeld als gezelschapsdieren en worden niet geproduceerd voor consumptie. Honden zijn dan ook geen agrarische producten. Ze vallen ook niet onder de begripsomschrijving uit het bestemmingsplan ‘het houden van dieren’. Het fokken van de honden is ook geen niet-agrarische nevenactiviteit.
Legalisatie
Het bedrijfsmatig fokken van honden op dit perceel is dus strijdig met het bestemmingsplan. Echter, indien concreet zicht bestaat op legalisatie van de overtreding kan de gemeente afzien van handhavend optreden. Maar de gemeente heeft aangegeven geen medewerking te willen verlenen aan een omgevingsvergunning voor een hondenkennel. Rond het perceel liggen meerdere woningen en het perceel ligt op (relatief) korte afstand van de dorpsbebouwing. Er zijn al meerdere klachten ingediend. Legalisatie zit niet in het verschiet.
Niet disproportioneel
De hoogte van de last is volgens de voorzieningenrechter niet disproportioneel, wat de fokker ook beweert. Hij wist dat voor het fokken van honden een vergunning nodig was. Nu hij die niet heeft aangevraagd, zijn de gevolgen hiervan voor eigen rekening en risico. Dat hij door deze last failliet dreigt te gaan, zoals hij beweert, heeft hij niet onderbouwd. De fokker kan het betalen van dwangsommen voorkomen door te stoppen met zijn hondenfokkerij.
ECLI:NL:RBOVE:2022:1580
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBOVE:2022:1580
